Maar wat ze niet wisten was dat de inwoners van Ratrace leefden onder de vloek van ik-loop-de-hele-dag-achter-de-feiten-aan.

De dagen van de geitjes bestonden uit het wegbrengen en halen van de kinderen naar en van school en de kinderopvang en het rennen van en naar het werk. Ze hadden niet eens tijd voor wat ze het liefste doen: klimmen en rennen in de heuvels om hen heen. Daardoor groeide, ondanks hun onwetendheid van de vloek, de behoefte aan rust.

Op een dag werd het de geiten allemaal te veel en ze besloten om hulp te vragen. Ze vroegen vrienden en familie hoe zij zorgden voor rust in het dagelijks leven. Maar ook de vrienden en familie van de geiten leefden onder de vloek van ik-loop-de-hele-dag-achter-de-feiten-aan.

Tot op een dag als bij toverslag werd aangebeld. Wie kon dat zijn? Het was de goede fee ViaRosa. Zij zei: “Ik weet dat jullie op zoek zijn naar meer rust. Ik ga jullie daarbij helpen.” ViaRosa en de geiten ontwikkelden samen structuren voor hun agenda’s en spullen zodat ruimte ontstond voor de belangrijke dingen.

Toen ViaRosa en de geitenfamilie afscheid van elkaar namen, stonden de geiten op het punt te gaan klimmen en picknicken in hun oh zo geliefde heuvels. Hiermee was de eerste stap gezet in het verbreken van de vloek ik-loop-de-hele-dag-achter-de-feiten-aan in Ratrace.